“…ปรัชญาของชา มิได้เป็นเพียงสุนทรียนิยมในแง่ของความหมายที่ยอมรับกันโดยดาษดื่น เพราะมันแสดงออกถึงมุมมองของเราทั้งหมดเกี่ยวกับมนุษย์และธรรมชาติอย่างสอดคล้องกันระหว่างจริยธรรมและศาสนา ปรัชญาของชาคือสุขศาสตร์เพราะให้ความสำคัญกับความสะอาด ปรัชญาของชาคือเศรษฐศาสตร์เพราะแสดงให้เห็นถึงความสุขสบายในความเรียบง่ายมากกว่าความสุขสบายในความซับซ้อนและฟุ่มเฟือย ปรัชญาของชาคือมาตรวัดอันสูงส่งเพราะมันให้ขอบเขตแห่งการสัมผัสของเราต่อสัดส่วนของจักรวาล ปรัชญาของชาแสดงให้เห็นถึงจิตวิญญาณอันแท้จริงของประชาธิปไตยตะวันออกโดยการยกผู้อุทิศตนให้แก่มันทั้งหมดเป็นชนชั้นสูงแห่งรสนิยม…”
– The Book of Tea (1906), Okakura Kakuzo