โดยทั่วไปแล้วในเมืองไทย เราจะเห็นแต่ชาพันธุ์เบอร์ 12 (จินเชวียน) หรือ 17 (หร่วนจือ) ใช่มั้ยครับ วันนี้เลยเอาต้นชาอีกสายพันธุ์หนึ่งมาให้ดูกัน มีชื่อแบบทางการคือ สายพันธุ์ชุ่ยยู่ 翠玉 (แปลว่า หยก) เป็นสายพันธุ์ที่ทางไต้หวันพัฒนาเมื่อราว 50 ปีก่อน จากสายพันธุ์แม่คือ ยิ่งจือหงซิน (硬枝红心) ได้รับการจดทะเบียนเป็นสายพันธุ์ใหม่อย่างเป็นทางการในปี 1981
หากสังเกตดูจะเห็นได้ว่าใบของสายพันธุ์เบอร์ 13 นี้มีความหนากว่าเบอร์ 12 กลิ่นของใบชาแห้งที่ทำออกมาได้จะมีความหอม floral มากกว่าเบอร์ 12 แต่จะมีความ creamy น้อยกว่า ที่ไต้หวันเป็นสายพันธุ์หนึ่งที่นิยมปลูกในพื้นที่ที่ไม่สูงมาก นิยมนำมาทำเป็นชาอู่หลงเปาจ่ง (Pouchong) และชาตงฟางเหม่ยเหริน (Oriental Beauty) เอกลักษณ์ของสายพันธุ์นี้คือต้นชาจะเติบโตขึ้นเป็นพุ่มแบบหลวมๆ กิ่งก้านชี้ไปมาสะเปะสะปะ ตัดแต่งเป็นทรงยาก ทำให้ยากต่อการใช้เครื่องเก็บใบชา ดังนั้นไร่ชาที่ปลูกสายพันธุ์นี้ต้องใช้มือคนในการเด็ดยอดชาทั้งหมด
ผมได้เมล็ดมา 3 เมล็ด ว่าจะลองเอามาปลูกดู เผื่อขึ้น แต่เมื่อวานลองเอาเมล็ดแช่น้ำ สรุปว่าลอยทั้งสามเมล็ด (เมล็ดฝ่อ) ตอนนี้เลยทิ้งไปแล้วครับ
KYOBASHI รู้เฟื่องเรื่องชา
