ประวัติศาสตร์ชาญี่ปุ่น ตอนที่ 2

ประวัติศาสตร์ชาญี่ปุ่น

หลังจากสิ้นสุดยุคของเอไซ ชาญี่ปุ่น เริ่มผูกผันกับสังคมญี่ปุ่น การบริโภคชาเริ่มแพร่หลายจากชนชั้นนักรบ ราชวงศ์ และพระ ลงมาสู่ประชาชนทั่วไป มีการนำชาไปผูกกับการละเล่นต่างๆ โดยมีชาเป็นศูนย์กลาง ทั้งการดื่มเพื่อทายชื่อชา หรือแหล่งผลิตชา คล้ายกับการดื่มไวน์ในสมัยนี้ อีกทั้งในช่วงศตวรรษที่สิบห้านี้เอง ที่ได้มีจุดเปลี่ยนแปลงของการเสพชาในญี่ปุ่น โดยแต่ดั้งเดิม ชาถูกใช้เป็นเครื่องดื่มสำหรับพระและนักรบเพื่อการทำสมาธิ การดื่มชาจะมีรูปแบบที่เป็นพิธีการและมีกลิ่นอายที่ผูกพันอยู่กับความเชื่อทางศาสนา การดื่มชาจะจำกัดอยู่เฉพาะในห้องชงชา ที่ถูกสร้างขึ้นเป็นอาคารหลังเล็ก ประกอบไปด้วยห้องขนาดเล็กที่มีไว้สำหรับการดื่มชาเพียงเท่านั้น

ประวัติศาสตร์ชาญี่ปุ่น ในศตวรรษที่สิบห้า ปรากฏว่ามีการย้ายชั้นวางของในห้องชงชา ที่ถูกเรียกว่าไดสึ เข้าไปยังโฉะอิน หรือห้องฝึกเขียนพู่กัน โดยการบริโภคชาก็ถูกย้ายจากห้องชงชาไปห้องฝึกเขียนพู่กันด้วย แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลง จากที่การดื่มชามีความเคร่งครัด เฉพาะเจาะจงว่าต้องจำกัดอยู่แต่เพียงภายในห้องชงชงเพียงเท่านั้น ก็เกิดการผ่อนกฏเกณฑ์ มีการนำไปดื่มในห้องมีความเป็นพิธีการน้อยกว่า

.

ยุคคะมะกุระนี่เองที่ชาเริ่มมีอิทธิพลต่อรากฐานความคิดและมุมมองต่อความสวยงามของคนญี่ปุ่น ตั้งแต่ยุคเฮอันเป็นต้นมา การสร้างที่อยู่อาศัยของราชวงศ์ ขุนนาง และนักรบ มีรูปแบบโอ่อ่า มีลักษณะเป็นอาคารหลายชั้นที่มีทางเดินเชื่อมถึงกัน การก่อสร้างอาคารแบบนี้ถูกขนานนามว่า ชินเด็นสึขุริ โดยชินเด็นมีความหมายถึงอาคารใจกลางที่เป็นศูนย์กลางของการประทับของจักรพรรดิ ในพระราชวังและบ้านที่ีสร้างโดยใช้สถาปัตยกรรมแบบชินเด็นสึขุริ จะปรากฏอาคารปลีกย่อยหลายหลังแยกออกมาจากส่วนใจกลางที่เรียกว่าชินเด็น โดยอาคารแต่ละหลังจะถูกเชื่อมต่อกันด้วยทางเดือนที่มีลักษณะคล้ายระเบียง มีหลังคา ผนังเปิดโล่งสามารถมองเห็นความสวยงามของทิวทัศน์ได้

.

ในยุคเริ่มแรกนั้นอาคารสำหรับชงชาจะถูกสร้างแยกไว้เป็นเอกเทศ จนกระทั่งในศตวรรษที่สิบห้านี้เอง ที่ชาเริ่มถูกใช้เป็นเครื่องมือสำหรับผ่อนคลายและสร้างความสำราญย์ มีการสร้างห้องชงชาไว้เป็นห้องๆหนึ่งอยู่ในตัวบ้าน โดยมิได้แยกเป็นอาคารออกไปอย่างโอ่อ่า ในห้องชงชานี้ถูกปูด้วยเสื่อทะทะมิ มีการสร้างโทะโคะโนะมะ หรือยกพื้นสำหรับการแขวนภาพเขียน ห้องแต่ละห้องในอาคารที่ถูกสร้างโดยสถาปัตยกรรมแบบนี้จะถูกกั้นโดยฟุสุมะ หรือประตูเลื่อนที่บุด้วยกระดาษสา สถาปัตยกรรมแบบนี้เรียกว่า โฉะอินสึขุริ คำว่าโฉะอินหมายถึงห้องสำหรับอ่านหนังสือ หรือห้องสำหรับการศึกษาเล่าเรียนวิธีการเขียนพู่กัน เป็นรากฐานของสถาปัตยกรรมบ้านญี่ปุ่นในปัจจุบัน

.

อย่างไรก็ตาม ในยุคเดียวกันนี้นี่เอง ที่การดื่ม ชาญี่ปุ่น พร้อมกับการรื่นรมย์ไปกับถ้วยโถโอชามจากเมืองจีน ก็เริ่มเป็นที่นิยมมากขึ้น โดยในสมัยนั้น เครื่องปั้นดินเผาที่ถูกผลิตได้จากจีนถูกขนานนามว่าคะระโมะโนะ มีค่ามากที่สุดในแวดวงเครื่องปั้นดินเผาทั้งหมด

.

.

.

Facebook Fanpage : รู้เฟื่องเรื่องชา