นอกจากใบชาที่เรารู้จักกันดีว่ามีที่มาทั้งจากอินเดีย จีน และญี่ปุ่นแล้ว ยังมีชาอีกชนิดหนึ่งซึ่งรสชาติหอมกลมกล่อมไม่แพ้กัน หากแต่สายพันธุ์กลับต่างกันกับชา “จริง” อย่างสิ้นเชิง นั่นคือชา Rooibos (อ่านว่า รอย-บอส) อันมีถิ่นกำเนิดมาจากแอฟริกาใต้ มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Aspalathus linearis
ในสมัยก่อน บ้านญี่ปุ่นจะเป็นบ้านแบบหลังคาทำจากฟางหนาๆแบบที่เห็นตามเมือง Shiragawako โดยเพดานจะถูกทำจากไม้ไผ่ นำมามัดรวมๆกันเป็นแพ และปูลาดเป็นผืนยาว อย่างที่เห็นในรูป นอกจากนี้ บ้านคนญี่ปุ่นสมัยก่อน จะมีหม้อไฟ หรือเรียกว่า อิโนริ (囲炉裏) มีลักษณะเป็นหม้อแขวนลง
วัตถุดิบ
1. ใบชาฝรั่ง 8 กรัม (ชาอัสสัมหรือดาร์จีลิ่ง)
2. น้ำเดือด 100 ml
3. โซดา 100 ml
4. น้ำส้มคั้น ผสมน้ำเกรปฟรุต 30 ml
เป็นพันธุ์พื้นเมืองของอุจิ เกียวโต เหมาะสำหรับทำเกียวขุโระ และมัทฉะ
ที่ญี่ปุ่นจะไม่มีการใช้พันธุ์ยะบุขิตะทำเกียวขุโระและมัทฉะ เพราะมีรสชาติขม เหมาะสำหรับทำเซนฉะเพียงอย่างเดียว
In Praise of Shadows (แปลเป็นภาษาไทยในชื่อ “เยิรเงาสลัว” โดย openbooks) ของ ทะนิสะกิ จุนอิจิโระ หนังสือเล่มนี้กล่าวถึงความงามแบบตะวันออกได้อย่างน่าสนใจเลยทีเดียว
1. Cold brew โคลด์บรูว์ คือการสกัดเย็น ปกติเราใช้นำร้อนชงชากันใช่มั้ยครับ? แต่ cold brew จะใช้น้ำเย็น คือสามารถใช้ได้ทั้งน้ำที่อุณหภูมิห้อง คือราว 20+ องศา หรือจะใช้น้ำเย็น 5-15 องศาก็ได้
.
เก๊กฮวยเป็นพืชชนิดหนึ่งในตระกูลดอกเบญจมาศ ดอกเบญจมาศมีหลายชนิด หนึ่งในนั้นคือเก็กฮวย มีถิ่นกำเนิดอยู่ที่จีนและญี่ปุ่น โดยที่เมืองจีน ดอกเก๊กฮวยถูกจดจำในฐานะชาดอกไม้ เพราะมีการดื่มเก๊กฮวยเป็นชามานานกว่า 2,000 ปีแล้ว ส่วนในญี่ปุ่น
ผู้ดื่มชาหลายท่านคงจะทราบกันดีแล้วว่า ชาเขียว ต่างจากชาดำตรงที่ไม่ผ่านการหมัก ซึ่งหลังจากที่ใบชาถูกเก็บเกี่ยวแล้ว โดยธรรมชาติ การหมักมักจะเริ่มกระบวนการทันที ยิ่งถ้าใบชาที่ถูกเด็ดทับถมกันเป็นจำนวนมาก บวกกับถ้าใบชาบอบช้ำระหว่างการเก็บ
ที่ญี่ปุ่น มีเรื่องเล่าว่า ขนมไดฟุกุ มาจากขนมชนิดหนึ่งเรียกว่า “อุซึระโมจิ” (鶉餅:うずらもち) หรือ “โมจินกกระทา” เพราะมีชิ้นใหญ่ ยาว และรูปร่างเหมือนนก
จวบจนเข้าสู่ยุคมุโระมะจิ ศตวรรษที่สิบห้า พระญี่ปุ่นนามมุราตะ จุโค เห็นว่าการนำชาเป็นเครื่องมือแสดงถึงความหรูหรา ฟุ้งเฟ้อแบบชนชั้นสูงนั้นเป็นเรื่องไม่สมควร จึงนำพิธีกรรมการชงชามาสร้างแบบแผนใหม่ จุดนี้เองที่การชงชาถูกพัฒนามาเป็นพิธีชงชา
